Ek het meer as een maal vir julle gepreek oor die manier waarop julle daardie spreekwoordelike kers aan … Ek hoop dis reg met jou. Met jou hand in myne was die vraag: âSal jy met my trouâ? Change ), You are commenting using your Google account. )  In KOM ONS KYK TERUG skryf sy: Uit vergange se jare gaan ân beeld voor my oë verby, Op die prent is flukse vroue besig om ân A.C.V.V.-boompie te plant, Die aarde is nog dor, die boompie broos en klein, Maar met moed en durf word die grond voorberei, Hy word vertroetel met sagtheid in die hand, In sy skadu kan die moeë mens ân wyle rus, Elke tak is ân simbool van A.C.V.V.-werk, Een tak staan vir hulp aan die wat swaarkry, Die ander is ân arm wat reik na die wat smarte ly. Jy het net liefde gegee aan almal in die huis. Ons sal nie weer steel in die kamer of kas. My hart is in stukke. Dit maak sterk manne swak Jy motiveer ons om soos ân span dinge te doen: Kyk maar as ek wasgoed ophang hoe ân kat teen my kom blom; hoe Lollie my ignoreer as sy die foksie jaag, maar tog saam huis-toe kom; hoe Xhanta my daagliks nooi om ân entjie te stap; en hoe Lulu kom lê sodat ek haar maag kan krap. EK klp aan die deur . ⦠Hoe baie hy dit geniet in die natuur. Piet Swanepoel is op 20 Desember 1937 op Bothaville in die Vrystaat gebore. ( Log Out / Ernst is gebore tot ons groot trots en vreugde; Oumas Ice en Elbe kom bewonder sy deugde. Vir my persoonlike huldeblyk gaan my gedagtes ver terug, na my kinderjare. In alles wat ons besluit en doen, kry ons sy steun. Ek sit in ân sondagskoolklas in Ma en Pa se huis. Die saad word gesaai om twee susters te bejeen met liefde teer. Piet was 'n wonderlike man. waar ons mekaar opnuut vind langs verskeie weë. Ek glo ek praat namens al Boeta se kinders as ek sê dat ons ongelooflik bevoorreg was om onder hierdie twee goue mense te kon grootword. In die weer, nuus, krieket en rugby het sy intens belang gestel; soveel so dat sy die uitslag vir Sabona presies sou voorspel. en getrou wil leef soos sy Vader verlang van bo. Dit is al wat sal baat Saam het jy en Ernst die muisvoels gelooi. Korhaansdrif en Wool se dam dikwels op ons boek. Dit is meer as net dop nie besef hoe ons mekaar nog lief sou kry! Harriet is in 2014 oorlede. Dit was vanselfsprekend. Lorinda, sjoe dis nou groot toeval of sameloop dat julle die kopers van Rympiesfontein is - mag julle geseënd wees gedurende julle lewensjare daar. Vir ons het dit geprikkel om ook te reis; self te sien en ervaar wat sy graag aan ons wou wys. In klowe, op rantjies en teen die hang. Hier kan mens en dier die natuur waardeer; in wandelpaaie kan ons meer hieroor leer. Hy het daardie dag vir ons 'n ware hartseerverhaal uit die Anglo-Boereoorlog vertel en Alita wou nog teruggaan om weer daaroor te gesels vir 'n tydskrifartikel. Na skool gaan hy Johannesburg toe, waar hy as tremkondukteur werk kry en ook later sy vrou ontmoet, met wie hy op 19 Desember 1959 getroud is. Ek gaan begin by ons pa. En my vale ure met herinnering in te kleur. Vandag is ‘n nommer nege skoen te klein vir my. Oor ân stadige vuur Wat 'n pragstukkie oor jou pa en ma ... mooi mense. ân Lushof ontstaan danksy die pogings van hom, Ma en Baas saam. Die kinders het almal goed presteer op skool.  Stina en Boet het gaandeweg meer en meer betrokke geraak by skool-, kerk- en algemene gemeenskapsake.  Stina was ân aktiewe lid van die Afrikaanse Christelike Vrouevereniging (A.C.V.V.) Hierdie huldeblyk is ook van my man, Wikus, vir wie Boeta en Mamma soos ’n eie kind in hul huis gesien het. Waar Marico sy loop Hoewel nooit voor ân klas, was haar begeleiding aan ons net mooi; sy kon lei, standpunt inneem, raad gee, statig leef; netjies, altyd versorg, vol vertroue, ân beeld om na te streef. …‘n EHS-huldeblyk aan ‘n geliefde hoof… Mnr Bok Martins (15 Januarie 1964 – 15 Augustus 2014) Ons wil graag vir mev Annemie Martins en hul drie kinders – Nico, Annerie en Ferdie – ons diepste meegevoel betuig met die heengaan van jul geliefde man en pa. ân Senior Klub is reeds tien jaar gelede gestig. Ja, somtyds, het ons almal van sy humeur geweet, maar op die ou einde was hy altyd bereid om terug te … Ander het gekom.  Op die plaas: Mamba, Bismarck, Wolfie, Simba. Com.-kursus aldaar kon voltooi. Op skool was Stina ân groot sukses.  Daar het sy vir Boet Muller ontmoet.  Boet was van Alexandria en in die koshuis op Kirkwood.  Hul vriendskap is voortgesit toe albei aan Universiteit Stellenbosch verder studeer het.  Sy het haar sukses as student voortgesit deur haar BA-graad met lof te verwerf en in haar finale jaar as primarius van Huis-ten-bosch te dien. die slote uitbeton om sinvol water te lei. Daar is nou ‘n stigma wat aan hom kleef. Wanneer die vreugde van Kersfees ons omring. Dit laat wors beter braai Saam met Boeta volg ons die boerbokpaadjies deur die bos, grou ons agate uit die gruislae van die hoë rooi wal. English. My ouers sal hom ook graag wil ontmoet, sodat alle misverstande uit die weg geruim kan word. Dis tannies Bessie en Ellen wat beurte maak; vir hulle is liefderyke versorging die belangrike saak. 'n brief aan my ouers oor my vakansie. ân hok met hoenders wat kon kêkkel en kraai heeldag lank. Come to my garden in the cool evening hours. Hoe ander hulle bewonder het vir die stabiliteit, die vreedsaamheid en liefde wat hulle aan ons huis gegee het. in alles en almal wat dinge so sinvol laat rym. op die kooplys in die kombuis is mos ‘n item wat ons pas. En as die see om die ligtoring sy diep blou vertoon. Tribute from a … Change ), HULDEBLYKE (SKOON OUERS EN OUERS SUSTER ENS.). in die maanskyn kon ek jou net mooi gewaar. ‘n Druppel sweet lê op my … Mooi dogter van Ben en Elbe van Niekerk in Alexandria-distrik. Vol liefde om ooreen te stem met ons bede. aan die bod en word afgesluit met ’n huldeblyk aan sy ouers: Die grootste monument vir my ouers is dat hulle net gewone ouers was, wat gedoen het wat hulle. Pa, dankie vir die waardevolle lewenslesse wat jy aan my oorgedra het, jou onberispelike voorbeeld van familie liefde en sorgsaamheid. Nie lank na Stina en Boet se troue begin hul lewe saam op Langeveld, die melk- en sigoreiplaas in die Alexandria-distrik wat voorheen aan Boet se ouers, oom Jan en tant Joe behoort het.  Op Langeveld skep Stina en Boet ân atmosfeer wat familie en vriende aantrek om tydig en ontydig aan te doen, oor te bly en gasvryheid uit die boonste rakke te geniet.  Ons ouers het dikwels vir naweke vanaf Kirkwood die slegte grondpad oor Paterson aangedurf om te gaan kuier.  Een naweek het ek, broer Danie en neef Baas tydens ân droogtetyd met Pa se vragmotor en ân tenk vol water oorgery.  Om in die solderkamer bokant die kombuis of in die buitekamer tuis te gaan, was vir ons ân vyfsterervaring. Ons leef in ân tyd van vinnige verandering en regstellende aksie, ân nuwe Suid-Afrika.  Ons neem dit in ag in die gebruik van ons eie taal. Met sy openlike kameraadskap, meelewing, liefde en respek. Dit gee klein outjies brul Baie dankie dat ek nou by julle kan bly.  Met ân uigerekte woef wens ek vir jou, my nuwe leidsvrou, die allermooiste toe! Sy lewensmaat het hy naby, op Welbedacht, bemin; maar hier sou hulle nie bly, te aanloklik die Vallei. Party van ons in jou huis het behoefte om in ons eie taal te praat.  Soos julle ons behandel, kan ons nie meer praat van âhondeâ nie.  Ons is nou heel anders, soos dit in die wense wat ons hier onder uitspreek, vir jou duidelik behoort te word. Goeie dag, ek het vanoggend weer die program of kanaal 147 gekyk, waarna verwys word deur mnr Johan Swanepoel hierbo. Julle is krygers en het waarde, ongeag wat die wereld met julle maak. waar ons vandag leef in liefde sonder weerga. Dit het haar nie geknak, net gelouter, sterk gemaak om tog te wen. Met my ma in die hospitaal, het sy haar liefde bewys; waar my pa kon tuisgaan, het sy gaan wys. Mag die Heilige Gees self jul Trooster wees. Ek gaan hier en daar so paar dinge verander. 26 November 1988      Stina Muller. Rus sag, geliefde Rympiesmaker, daar waar jy herenig is met jou Harriet en klein Daniel. Al wat vas is raak los My aandag is by ân stem wat ons rustig neem op ân toer; na hoe die Vallei begin is en dit gekom het dat pioniers kon boer. In die VSA en Europa het markte en universiteite ons bekoor; in Finland, Swede en Rusland was dit kultuur oral oor. Dit laat ou merries vul Hiermee dus iets om die probleem op te los; Skryf daarmee, maak seker ons kry ons kos; maar veral sjokkies wat smelt in ons bekke. Piet en sy vrou, Harriet, was vir baie jare bekende inwoners van Groot Marico, waar hulle op hul plasie Rondavelskraal (Rympiesfontein) die tydloosheid van die bosveld geniet het, waar dinge amper nog net dieselfde is as toe Herman Charles Bosman die Marico soveel jare gelede op papier vasgelê het. ân Omgewing soos ân tuin is ons strewe; mens, plant en bos bied aan wild en voël ân lewe. Stina se jare op Stellenbosch gee toe vir my die geleentheid om die kopieë van die studenteblad, Matieland, wat sy vakansietye huis-toe gebring het, aandagtig te lees.  Ek was in vervoering oor die wonderlike plek waar jong mense aan die voete van leermeesters kon sit, kwinkslae kon kwytraak en ernstige konsentrasie met gesonde ontspanning kon afwissel.  Om ook ân Matielander te word het vir my ân ideaal geword.  Gelukkig kon ek dit later verwesenlik toe ek in 1945/6 die Dipl. en die liefde wat so wonderlik van ons naaste kom. Hoewel Xhanta my soms rinneweer, is ek vir niks en niemand in die huis bang nie, net ân bietjie vir daardie ander kat en veral vir die musseljaatkat!  As julle kan ophou om die buite-rondlopers aan te lok, beloof ek om weer op Lulu te spring as sy haar humeur op Lollie uithaal.  Vir jou, my liewe leidsvrou, wil ek ook dankie sê dat jy my toelaat om elke week op ân ander plek in die huis te lê en daar die sand uit my hare te skud voordat ek weer ân nuwe lêplek kies.  Jy verdien my mooiste wense. Pragtig. In die bottel te gly Ghwarrie, spekboom, boerboon, noem-noem, hyât almal geken. selfs kraaie en meerkatte geniet gesteelde happies. vir ons gebid, ondersteun, net liefde bewys. Terwyl ek lees aan al die verstommende huldeblyke aan hom op die internet, deur mense wat ek nog nooit van gehoor het nie, baie van wie Boeta self ook nog nooit ontmoet het nie â vreemdelinge van oor die aarde â begin ek voel dat my kleine huldeblyk heeltemal tekort skiet. Vir die voorreg om ân Senior Klub te hê. As kind beland sy telkens in broers, Gert, Swarts en Alwinus se strik. The sweet fragrance of Tea Roses will greet you. Haar geloof spreek ook uit haar finale ontboeseming in die slotverse van DIE MOOISTE STORIE wat sy skryf toe sy uiteindelik alleen in Caledon woon: Teleurstellings het ek dikwels op my pad ondervind, – Liefdeloosheid het my verwar soos die koue winterswind, Sorge en spanning het die vrede uit my hart verdring. En waar sou ek die groot vraag aan jou vra? â Roerende woorde van jong skrywers wat hom huldig en bedank dat hy die skrywersvlam in hulle aangeblaas het, ân koor van kommentaar wat inval en dit persoonlik beaam. Stina en Bessie bring die les van Jesus en ons Hemelheer. In ons gelukwense aan jou, wil ons terug en vorentoe dink; jyât sonskyn gebring in ons gesin, daarop wil ons ân glasie klink! En ek is so bly dat hy nog weer vir ân laaste maal in Australië kon gaan kuier. English. Pierre Tester het jou foto lank in sy venster laat bly. is die branders wit soos dit bo die rotse troon. Wat 'n fantastiese belewenis! Interessant die verskeidenheid wat ons kry. Ek wil graag hulde bring aan ’n liewe vriendin wat Dinsdag 29 November verlede jaar oorlede is. Dankie Ma vir wat Ma alles vir ons kinders en vir Pa gedoen en beteken het. Wat ‘n wonderlike voorreg is dit nie vir ons as kinders om ‘n ouerpaar te hê wat so ‘n kosbare voorbeeld vir ons gestel het nie. Hy groet, en dis verlaas. Stina se opregte naaste-verhouding stel haar in staat om op skertsende wyse met die plaaslike predikant en sy eggenote te praat.   Met die lied, âDaar gaan uit vergange se daeâ¦â in haar hart, beeld sy namens die Alexandria-gemeente die koms en vertrek van hul geliefde leraarspaar uit: ân Cortina stadig om die Kerk se draai â, Die bestuurder word deur ân vars seewindjie begroet, Die Dominee, wat voel hoe elke twyfelgedagte verdwyn â, Vir haar verkies hy bo pastorieë en tuine, Uit die Pêrel het hy haar gekry â bekwaam en bedrewe. lok aalwyn, suiker- en fynbos die mooiste voëlsang. Soos blomme van die Najaar hulle geur versprei. Jy glimlag elke dag in my hart en ek mis jou. Buite sing die wind wat al om die studeerkamer waai: âAs u soms moeg word vir die ou woelige Baai, Kom ry maar weer met die Cortina om die Kerk se draai.â. die branderplank laat mens nie altyd swewe! En die dorp waar ons nog groet met die hand. Dis Kaap St Francis; die son gaan rooi onder; en verlange na die dae in ân mooi verlede! Dis beroemd, dis berug Dit is byna onmoontlik om in vandag se tyd op papier dit op jou eie te maak, maar julle doen dit. Die liefde van Abert en Icy kon jy intens ervaar; 0m sy hamer te kry, te vra, âWanneer is jou tyd daar?â. Deur nuwe byvoegings is ân gesonde pluimveeboerdery opgebou. al is ons jare al apart ... Baie dankie, liewe Piet, vir elke vers, ruimhartig meegedeel, asof persoonlik aan my gerig. Later gaan werk hy in die goudmyne op Welkom totdat hy terugkeer na die plaas langs die Vaalrivier om sy pa met die boerdery te help. âGaan na Willie Visser en vra sy raadâ. Tennis was haar lieflingspel tot op gryse ouderdom. Dag in en dag uit. Jou huldeblyk is 'n roerende getuigskrif van julle kinders se liefde en respek vir hom. Met ons optrede, huisbou en bestuur van sy plaas. Atmosfeerskeppers. Change ), You are commenting using your Twitter account. Aan ons, sy kinders, was daar vertroue sonder grens. tot ongekende hoogtes, selfs bo-aards nog meer. Word die voggies berei Hierdie huldeblyk is prima, maar doen nog nie aan sy spore in my hart gestand nie. Dagsê aan plase waar die gebulk van beeste weerklink. Hier het Tant Liefie met haar winkel geblom; min het ons geweet: na hierdie dorp sou ons dikwels kom; eers om Ernst en Andre na die skool te bring; na aftrede te sien hoe Marike en Elbe in die skoolkoor sing. As die oudste soefie in die huis, is dit ân groot voorreg om op hierdie rype ouderdom vir jou, my leidsvrou, baie geluk te sê.  Jy het my onmiddellik laat welkom voel toe jy en die leidsman my op George kom haal het.  Julle het my belangrik laat voel toe julle ingewillig het dat ek per vliegtuig na julle toe kom.  Ook toe julle ân video van my gemaak het en Oom Kelly gekry het om my op te lei tot op doktorsgraadvlak.  Ek sal my geleerdheid nooit afleer nie.  As bewys hiervan sien julle mos hoe lief ek nog is om die koerant te lees as ek op die gras gaan sit! Oe! En vir Wolf en Jakkals se kaskenades. Onthou-dinge oor sy pa, sy oupa, die familieplaas, jagtogte, sterk mans en sterk vroue kom aan die bod en word afgesluit met 'n huldeblyk aan sy ouers: Die grootste monument vir my ouers is dat hulle net gewone ouers was, wat gedoen het wat hulle veronderstel was om te doen; 'n lig vir die wereld en die sout van die aarde was. Die Vallei se mooi plekke het ons besoek. Innige meegevoel aan die Swanepoel-gesin, -familie en vriende. Twee name wat my lewenslank sou bybly. Toet was my swart kat en Tiet my suster Stina, se wit kat.  Ek was vier jaar oud en sy dertien toe sy die name gekies het.  Vir my was dit die begin van ân lewenslange verhouding van respek en liefde vir haar.  Ons het groot geword in ân huis waar daar altyd diere was.  Ek sou haar dus ook onthou as ân diereliefhebber.  Meer nog.  Ek sit een oggend baie vroeg op die kombuisvloer met my kat, Toet, in my arms.  Iemand maak die agterdeur oop.  Dis Jan, ons melkboer.  In sy fyn stemmetjie vra hy, âEn waar is Ou Stien se Tiet-kat dan vanmore?â  Toe het ek dit nie besef nie, maar vandag weet ek:  Hy het ook, net soos die ander werknemers op ons ouers se besproeiingsplasie in die Sondagsriviervallei, liefde vir Stina gehad. ( Log Out / En hier praat ek ook, soos ek reeds gesê het, namens my boeties Pieter en Wessel, omdat ons hierdie herinneringe saam gebou het. Elk glo vangs is nêrens beter in die land. Hy het eerste vir my genooi om FB-vriende te wees, nadat ons by een of ander taalwebwerf ingeskryf het. ⦠Hoe Oom Andre ân bobbejaantjie gevang het; geskrop het tot ân wit outjie in die bed. In tye van pyn en twyfel was daar raad en bystand om ons te pas. Waar jou oog kan rus op die groen van gars in die Vallei. Afrikaans. op PE se lughawe wag daar die wonderlikste vrou! Hier was my poging, ek noem die poging, “‘n Dankie-sê vir my ouers”: “Dit was vir my nogal moeilik om aan iets te dink wat gepas sal wees om 'n heildronk op my, Izette en Sanette se ma en pa in te stel. My windbuks staan eenkant, ek wil nie skiet; die geselskap op Oom Daiel se stoep is te mooi ân lied. En nou is dit vir my besonder aangenaam om vir jou, my pragtige en liefdevolle leidsvrou, die mooiste toe te wens met jou verjaardag.  Jy en die ou leidsman moet asseblief maar sekere snaakse dingetjies van my vergewe.  Soos die gebruik wat ek gehad het om ou leidsman se valstande te steel, daarmee te hardloop en dit dan in Summerstrand se lang gang vorentoe te gooi en dit weer in te haal! Piet is drie jaar later, op 13 Januarie 2017, oorlede na hy op 18 Desember 2016 saam met sy kleinseun in 'n motorongeluk betrokke was. In 1945 trou Stina en Boet.  Ek is toe eerstejaar op Stellenbosch.  Ek bring drie dae op die heen-en-weer treinreis deur en âbunkâ nege dae se lesings om die troue by te woon en so ân aangename maar ongemagtigde vakansie tuis te geniet. En paddatjies wat in die damwater raas. ), Half bang het ek gevra, âPa, kan ons nie asseblief vanaand bioskoop toe gaan nie?  Daar wys ân baie mooi prent wat ek graag wil sien?â, Die antwoord kom met tipiese Du Toit-ongeduld, âNou toemaar dan, ons kan maar gaan.â, Ek hol die gang af en kry ân vriendelike ontvangs toe ek die nuus oordra.  Dan gaan lê ek op die bank by my Pa en raak onmiddellik aan die slaap.  Toe Stina ân rukkie later my kom soek, merk Pa op, âDis nou die man wat wou bioskoop-toe gaan.  Hyâs uit soos ân kers!â. Piet Rympies Swanepoel se nalatenskap is wêreldvol, landvol, hartvol. Die Heer het ân gesonde eersteling gebring, Vir niks het jy gestuit, tuis, by die skool. Moet ons erken dat ons mense se naasteliefde nie verflou het. Ons dierbare ouers, Ben en Queenie du Toit, het op 7 Januarie vanjaar hul 60ste huweliksherdenking gevier. Bokant die skrille geluid van brandweer-waens. Lief jou oneindig baie. So kort , maar so ryk! Die simplistiese prente van klei en verf met die basiese lewenslesse opgesom in nege minute en vyf-en-twintig sekondes. ook jul pogings om my te wek sodat Pa ons nog moes vat! Saam vou ons versigtig die blaarpunte van die mieliekoppe oop om te kyk of daar al groot genoeg pitte is om te eet. Ek onthou die fyngetrapte stof van vendusiekrale, die groot ysterrelings waar hy ons opgetel het om na die beeste te kyk, die stokkiesroomyse. Sjoe dit is so mooi en ek het nou alles op Google probeer om die gedig se woorde te kry want wil dit so graag weer lees maar kom nêrens reg nie totdat ek op die blad af gekom het. Dankie vir hulle wat my geleer het om daaraan te glo. Soos die naklank van ân lied by jou bly. ân Klein witgekalkte viervertrekhuisie omring met die groenste groen geilte van mielielande. Aan strande waar die son op die viswaters blink. Van nou af sal jou mooi voorbeeld en meelewing. My Huldeblyk en Bedankings by my ma se begrafnis Dit maak my hart bly om almal hier te sien wat hulle respek kom toon aan my moeder . Ons speel baldadig waar hy saam met oupa Piet op die dorsvloer werk. Balans het sy gewys deur haar geloofslewe en tog ân doppie te maak. Dis 'n hartseer dag vandag. toe op die gras geval het as iemand nie sy hand vat; graag gedans het met sy oor op die klankstel. Klein-klein dans hy âDo what you do, do wellâ! Toe ek hom eendag sê hy was vir my n mentor, was hy uit die veld geslaan. Dit bevat stories uit vergange se dae oor transportryers, spoke en ander gedaantes wat algemeen was in die dertiger-, veertigerjare. Haar boodskap was duidelik: âOpoffering vir wie jy lief het, maak mos sin!â. Soos die Boesmans se water saggies voort gly. Dan vat hy my saam hom langs die rivieroewer af, geweer in die hand om ân wilde eend vir die pot te skiet. Dis ons bede, Heer, ons wil U eer met ons lewens!â. In die Baai: Lalla, Oubaas, Trompie, Bella. Haar skoling vir onderwys het sy in Grahamstad voltooi. Die Najaar as ân tyd van terugblik en herinnering. met vertellings van Europa, Suid-Amerika die VSA, oral waar sy was. Ons baljaar graag op elke strand en brander; deel die wonder van son, see en skulp met ander; menige eetplek se spyskaart voer ons mee; Ry ons deur die groen lande en oor die bult. Vir Ouma Elbe het sy versorg soos geen verpleegster kon regkry. Hy leer ons kou aan die sagte, jong, groen groendorings, ons pluk gekristalliseerde doringboomgom en suig die nektar uit die heuningsoet, goue soetdoringkwassies.Â. Van sy aflos het hy bokkies, hondjies, selfs ân kraai vir ons gebring. Met die onderneming in teëspoed, maak hy dit sy eie saak. se sorg aan die plaaslike ouer mense deur uit haar gedig IN MY KONTREI aan hulle voor te dra: Na die plaas waar ons elke jaar sigorei plant. aan die klein bondel; hy kry dikwels ân kus. Bekyk hom goed. In ekstase aanskou ek Aspoestertjie in haar pampoenglorie. Vir John het hy as staatmaker erken, Antonie het hy telkens geprys. Die huis wat Boeta met sy hande gebou het, die groente uit die tuin, die vleis op ons tafel, die vrugte uit die vrugteboord, die water uit die leivoor, die boorgat wat hy laat sink het, die watertenkstellasie wat hy gebou het, die vakansies by die see ⦠Ons het nooit besef hoe wonderlik spesiaal ons ouers was nie. Dagsê aan my dorp waar die kerktoring hoog verrys. Ons het nooit nodig gehad om te dink oor die talente wat in ons aangewakker en gekweek is nie, want dit was vanselfsprekend. Ons pappa het eers by Stewards & Lloyds gewerk en later by die Meyertonse munisipaliteit. Hallo Susan. Susan en al die kinders, ons innige simpatie met die afsterwe van jou pa en moeder. Praktiese naasteliefde was vir haar die belangrike saak. Paulus het geskryf: “As ’n weduwee kinders of kleinkinders het, moet dié eers leer om godvrugtige toegewydheid in hulle eie huisgesin te beoefen en om ’n verskuldigde vergoeding aan hulle ouers en grootouers te bly betaal, want dit is aangenaam in God se oë” (1 Timoteus 5:4). Kom na my land waar die lede van die A.C.V.V. Hulle is die ouers van ʼn ses maande oue seuntjie, Joshua. De Wet Potgieter. So ook die mense wat permanent hier uitspan. Haar laaste groet was berusting en ân blye lag; ons wou saam weer ân glasie klink nog dieselfde dag! Last Update: 2020-02-19 Usage Frequency: 1 Quality: Reference: Anonymous. Eens pragtige sitrusbome het soos spoke gestaan. Ten spyte van my sewentig jaar (daarop is ek trots want nou kan ek miskien net so lank as julle leef) speel ek nog graag met ân poppie tussen my kake (ek hou nie van die woord âbekâ nie).  Ek dink ek is nog die leier onder ons woefies in die huis, daarom leer ek graag vir Lulu en Lollie by die voordeur hoe hulle hul afkeer moet uitspreek as hier honde in die straat verby hardloop. Kommentaar is onderhewig aan moderering. ( Log Out / ‘n Oudiogedenkdiens is ‘n professionele klankverwerking van huldeblyke, uniek en eie aan jou familie. Met die bou van ân Tehuis reeds in sig. So snel die jare van my mense ongemerk verby. RIP my vriend. Sy was ’n diabeet, maar kanker is kort voor haar dood by haar gediagnoseer. Nie omdat daar nie iets is om oor hulle te sê nie, maar juis omdat daar so baie is om oor hulle te sê. “Toe ek pappa moes groet Maandag, kon niks my voorberei vir die seer wat wag nie. Tussen 1977 en 1992 gee Human & Rousseau sewe kinderdigbundels uit wat uit Piet se pen gevloei het: Rympies vir duimpies, Rympies vir rakkers, Rympiesfontein, Voorslaggies, Hier kom die rympiesman, Klouterboom en By Doringdraai se drif. Uit die outyd geërf 10 tot 12-leerders by Hoërskool Steynville in Hopetown. Hy het my telkemale verstom met sy onuitputbare energie wat hy tot op die einde gehad het.